Gardenia (10 years later)
Op 25 juni 2010 ging Gardenia in première in de stadsschouwburg NTGent, geïnspireerd door de film Yo soy así van Sonia Herman Dolz, over het sluiten van een travestiecabaret in Barcelona en het leven van oudere artiesten. Regisseurs Frank Van Laecke, Alain Platel en componist Steven Prengels maakten hiermee een uniek project.
Gardenia vertelt het intieme, niet-fictieve verhaal van negen opmerkelijke mensen, waaronder zeven ouderen die balanceren tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid, naast een jonge man en een echte vrouw. Ieder heeft een boeiend verhaal over hoop en illusies.
De productie werd wereldwijd omarmd en speelde in twee jaar meer dan 200 voorstellingen in steden als Avignon, Parijs, Wenen, Berlijn, Londen, Amsterdam, Barcelona, Oslo, Quebec en Taipei. Gardenia werd in 2012 genomineerd voor de Olivier Award.
Het leven van de cast werd vastgelegd in de bekroonde documentaire Before the Last Curtain Falls, te bekijken op Netflix.
Tien jaar later komt de cast opnieuw samen, Of toch niet helemaal. Andrea heeft ons voorgoed verlaten, samen met Tina Turner. Nu zijn ze met acht, acht bijzondere individuen die je wilt leren kennen en omarmen.
Hendrik speelde zowel in de originele productie in 2010 als in de herneming '10 jaar later' mee.
Venus in Libra
In nachtclub The Last Mermaid geven de nachtdieren toe aan hun ware aard, ondanks de schittering die een diepe malaise verbergt. Het is een gevaarlijk swingende theatrale belevenis en een chaotisch punk-queer concert.
Bij het vallen van de nacht komt onze dierlijke kant naar boven. In The Last Mermaid regeert Coco als koningin van de nacht over de dansvloer. Met een mix van muziek, spoken word en dans laten de nachtdieren hun ware ik zien. Het is een decadente orgie in de stijl van de roaring twenties. Elke ondeugd wordt gevierd, elk roesmiddel geproefd.
Maar achter al het glitter en glamour schuilt een diepe malaise. Coco confronteert, balanceert en houdt de samenleving een spiegel voor, waarin haar ware gelaat zichtbaar wordt - en dat is allesbehalve fraai. Coco stelt de prangende vraag: "Who will be the last one standing?"
Venus in Libra van het Toneelhuis was een productie van Jaouad Alloul en het Toneelhuis.
En avant, marche!
Voor En avant, marche! inspireerde regisseursduo Frank Van Laecke en Alain Platel zich op de traditie van muziekverenigingen die al decennia lang deel uitmaken van het sociale en culturele leven. De muzikale leiding was in handen van componist Steven Prengels. Vier acteurs, waaronder Hendrik en zeven muzikanten kregen op scène telkens het gezelschap van een plaatselijke harmonie of fanfare.
De voorstelling 'En Avant Marche' van Les Ballets C de la B en het NTGent won in 2015 The Herald Angel Award Best Performance op het Internationale Theaterfestival Edinburgh.
Cabaret Collectief Les Quatre au Quai
Les Quatre au Quai, dat is een cabaretcollectief met een aantal eigen producties. De voorstellingen bestaan steeds uit een mix van nummers die integraal gebracht worden, in het Frans uiteraard. Maar niet altijd: soms mixen Les quatre au quai de Nederlandse vertaling met de Franstalige versie, soms brengen ze medleys met flarden Franse vertalingen/bewerkingen.
Ze brengen een totaalspektakel waarvoor moeilijk één term die de juiste lading dekt te vinden is. Het bevat ook nogal wat humor, speelt met emoties, de voorstelling bevat ook een aantal soms verborgen verhaallijnen die zich beetje bij beetje ontrollen, en het publiek mag karaokegewijs een flinke portie meezingen.
Curious Seed
Curious seeds is een Schots Dansgezelschap voor jong publiek.
“Some of the most brilliantly imaginative, humorous, touching theatre I have seen this year.”
★★★★★ The Times
“in just 50 minutes, it leads its audience deep into the stuff of human identity”
★★★★ The Scotsman full article
“There is a sophisticated, caringly-detailed process underpinning this generous-hearted show.”
★★★★ The Herald full article
“an imaginative and playful way of discovering ourselves through dance, chalk drawings, chat and audience interaction.”
★★★★ Reviews Hub
“as with all successful shows created for young audiences, there is enough nuance in the work that there is something thought-provoking for an eight year old, as well as for those many decades older.”
★★★★ Sydney Morning Herald full article
